«Δεν είναι δυνατόν να διαφημίζετε ποπούς!»

Πέμπτη πρωί. Το λεωφορείο 450 είναι μισογεμάτο. Άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, εθνοτήτων και τάξεων... Μια ηλικιωμένη κυρία περπατά με το κεφάλι ψηλά. Ανοίγει διάδρομο μέσα στο λεωφορείο και πλησιάζει τον οδηγό.

Ξαφνικά, αρχίζει να διαμαρτύρεται. Ακούω μόνο τη φράση «δεν είναι δυνατόν να διαφημίζετε ποπούς!».

Δεν καταλαβαίνω. Ρωτάω έναν κύριο δίπλα μου τι συμβαίνει. Μου εξηγεί ότι η κυρία διαμαρτύρεται γιατί οι φωτογραφίες κάποιων μισόγυμνων κυριών, πάνω στη λαμαρίνα του λεωφορείου, διαφημίζουν μια κρέμα σώματος. Δεν τις είχα προσέξει τις μισόγυμνες κυρίες όταν ανέβηκα.

(Από ΤΑ ΝΕΑ. Τρίτη, 27 Νοεμβρίου 2007)


ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:

Σίγουρα η καλή αυτή και αγαθή και σεμνοπρεπής κυρία, δεν θα ήταν της «δικής» μας εκκλησίας μέλος.

Διότι αν ήταν:

1. Δεν θα διαμαρτυρόταν αφού θα είχε εμπεδώσει ότι ο «ποπός», και μάλιστα ο «αρσενικός» τοιούτος («ποπός»), είναι πλέον «σήμα κατατεθέν» της εκκλησίας της Ελλάδος.

Μιας «εκκλησίας» του «ποπού» αφού σε αυτήν επικρατεί η ομοφυλοφιλία (αυτή και μόνον αυτή!) στις τάξεις των κληρικών της, και μάλιστα στις τάξεις εκείνων που κατέχουν υψηλές θέσεις σε αυτήν.

Διότι αν ήταν:

2. Θα διαμαρτυρόταν ΚΑΙ για τα κακώς κείμενα στην εκκλησία της. Εκτός και διαμαρτύρεται ΚΑΙ γι' αυτά, κάτι το οποίο θα ήταν πρωτοφανές, αν όχι σπάνιο!..