Άμα ξαναπώ «ουστ», θα τα ακούσω πάλι!..

Οδυσσέας:

«Θέλεις να αποκτήσεις μια βίλα - ανάκτορο των πέντε κτιρίων, των αναλόγων ανέσεων, και της ανάλογης χλιδής, ενώ είσαι ανίκανος τεμπέλης και ακαμάτης; Κάνε τρεις κινήσεις.

1) Γίνε καλόγερος.

2) Ονόμασε τη βίλα - ανάκτορό σου, που ονειρεύεσαι, ΄΄Ιερά Μονή ή ΄΄Ιερόν Ησυχαστήριον.

3) Ψάξε βρες και κήρυξε με φυλλάδες και από τα Μ.Μ.Ε., που δίνουν μικρόφωνο σε μανιακούς, τι σημαίνει το 666, πότε και που γεννήθηκε ο αντίχριστος, πότε ακριβώς έρχεται (ημερομηνία και ώρα), και τι ακριβώς θα κάνει.

Για περισσότερη πληρότητα της επιχειρήσεως βρες και έναν θαυματουργό άγιο και βάλε τον στη βίλα - μοναστήρι σου, βάλε τον να κάνει θαύματα, ιδίως ιαματικά θαύματα (καρκίνο, καρδιά, ζαχαροδιαβήτη, έηντς, στειρότητα, ηπατίτιδα, ψυχικά νοσήματα, και μεταμοσχεύσεις), και πέτυχες.

Σου εγγυώμαι, λωποδύτη, ότι σε πέντε χρόνια η βίλα - μοναστήρι - ανάκτορό σου θα έχει ολοκληρωθεί, θα είναι χλιδάτη, και θα κολυμπάς στο χρήμα.
Από κει και πέρα βγαίνε στα Μ.Μ.Ε. και φοβέριζε τον κόσμο όσο μπορείς πιο ζουρλά. Να δεις χρήμα!

Και μη φοβάσαι καθόλου μήπως ο αντίχριστος δεν έρθει τη χρονιά τη μέρα και την ώρα που θα πεις εσύ, και διαψευσθείς. Θα έρθει οπωσδήποτε. Διότι ο αντίχριστος θα είσαι εσύ ο ίδιος.

Έτσι ακριβώς κτίζει τη βίλα - μοναστήρι - ανάκτορό του την σήμερον ημέραν ο κάθε αντίχριστος. Γιατί όχι και συ; Στο λόγο της τιμής μου. Δεν έχω δει κανένα λωποδύτη κι απατεώνα, που να έκανε αυτά που λέω και να μην κολύμπησε στη χλιδή και στο χρήμα. Στο λόγο της τιμής μου.»


Σωστά τα λέει ο φίλος μου ο κ. Οδυσσέας!

Μετά, έχουμε και το φαινόμενο με τους «ονειρικούς αγίους». Δεν τους ξέρει κανείς παρά μόνο κάποιος που τους είδε στον ύπνο του, όπως στην περίπτωση ενός προσκυνήματος στη Λέσβο που κάνει χρυσές δουλειές με αυτούς του τρεις «θαυματουργούς» αγίους που τους ονομάσαμε «καινοφανείς»!

Τη δόξα αλλά και το χρήμα αυτής της «ονειρεμένης» κατάστασης ζήλεψε και μια μοναχή στη Νέα Μάκρη Αττικής. Βρήκε μια έκταση για να κάνει το μοναστήρι της, και μετά παρακαλούσε τον Θεό να την αξιώσει να έχει και αυτή ένα λείψανο εκεί για να έρχεται κόσμος να το προσκυνάει (και να τα ακουμπάει, φυσικα). Πού να το βρει όμως; Βάζει λοιπον εργάτες να σκάβουν στην περιοχή μήπως και βρουν κάτι. Τελικά βρέθηκε ένας σκελετός, που «με το έτσι θέλω» τον ονόμασαν όσιο και μάρτυρα, του φόρεσαν και ράσα και τον έβαλαν σε μια γυάλα για προσκύνηση. Τρελά λεφτά, τρελή κονόμα! Βουρ στον πατσά και ο τοπικός μητροπολίτης, αλλά ξέσπασε μεγάλος καυγάς στη μοιρασιά, ο δεσπότης ήθελε να αφορίσει και να εξορίσει τις καλογριές (είχαν αυγατίσει και αυτές), αλλά το μοναστήρι νίκησε τελικά και έσωσε τον θησαυρό του αφού ξεφώνησε τον μητροπολίτη για μεγάλο μιζαδόρο και κίναιδο και ο τελευταίος έχασε (προσωρινά όπως φαίνεται) τον θρόνο του.

Στο μεταξύ, πιο πέρα από το μοναστήρι αυτό, ξεκινούσε (πρόσφατο αυτό) μια νέα εκστρατεία για να δημιουργηθεί (από ανταγωνιστές) ένα αντίγραφο της χρυσοφόρου αυτής επιχείρησης. Σε μια άλλη κορυφή υπήρχε ένα οικόπεδο φιλέτο (βλέπει πιάτο τον Σχοινιά) με το σπίτι κάποιου ντόπιου. Πάει λοιπον ο εφημέριος αρχιμανδρίτης της παρακείμενης πόλης, και του λέει του ιδιοκτήτη ότι πρέπει να φύγει από εκεί διότι θα φτιάξει μοναστήρι κατά επιταγή αγίων (των «ονειρικών» του νησιού, που λέγαμε) που είδε στον ύπνο του, και ότι αν δεν φύγει θα πάθει μεγάλο κακό. Πάει ο άνθρωπος, και ακόμα πάει. Πέφτουν που λέτε στο «μοναστήρι» πολλά λεφτά (αλλά και «αβάντα»): κατασκευή μεταλλικού αίθριου, μεγάλες κατασκευές, ένας διάδρομος που οδηγεί στο «προσκύνημα» σε ένα ψηλό σημείο όπου ο αρχιμανδρίτης «είδε το όνειρο», μέχρι και δρόμος ασφαλτοστρωμένος φτιάχτηκε από το χωριό προς το «μοναστήρι» για τον οποίον δρόμο ένας βοσκός παραπονιόταν ότι για να γίνει του έφαγαν κομμάτι από τη στάνη του.. Κατά μήκος δε του δρόμου αυτού άρχισαν να φυτρώνουν και βίλες με πισίνες!

Μοναστήρι χωρίς καλογέρους;

Ξέχασα να σας πω ότι έχει μαζί του εκεί ο αρχιμανδρίτης εφημέριος της παρακείμενης πόλης, έχει ένα νεαρούλη λαϊκό (με παντόφλες εμφανιζόταν) που κατά την διάρκεια των έργων κρατούσε τα κλειδιά και δεν άφηνε κανένα να μπει στον χώρο διότι προφανώς δούλευαν εκεί κρυφά διάφοροι Αλβανοί από το χωριό, που αν κανένας τους έβλεπε από μακριά και το έλεγε, του απαντούσαν ότι δεν είδε καλά διότι δεν είναι Αλβανοί αλλά κάποιο από τα σκυλιά που έχουν για φύλακες! Μετά μάθαμε ότι ο νεαρούλης αυτός κάνει και τον ξεναγό στους προσκυνητές και αποκαλείται «πάτερ»!

Βέβαια, η προσέλευση του κόσμου εκεί, προπαγανδίζεται με ειδικό φυλλάδιο που κυκλοφορεί η «μονή» αυτή («της καλλιγραφίας» και της γελοιογραφίας των θείων), φυλλάδιο που «φυσικα» μιλάει για θαύματα για θεραπείες που γίνονται στους εκεί προσκυνητές!

Άμα ξαναπώ «ουστ», θα τα ακούσω πάλι!..